آزمون سازماندهی حسی

به طورخلاصه، SOT توانایی ایستادن به صورت ساکن وارادی درطول مجموعه ای از6 وضعیت

مشخص را ارزیابی می کند (شکل 20.12). درسه وضعیت اول باایستادن فردروی یک سطح دارای

اصطکاک کافی وبزرگترازسایزپا، اطلاعاتی که از سطح حمایتی پا فراهم می گردد، صحیح وبی

وقفه است. دروضعیت 1چشم ها بازاست درحالی که دروضعیت 2چشم هابسته است. دروضعیت 3،

محیط بینایی با الگویی که بوسیله حرکات نوسانی قدامی/خلفی بیمارتحریک می شود، حرکت می کند.

وضعیت های 1و2، آزمون رومبرگ اصلاح شده می باشد (یک آزمون بالینی کیفی می باشد که ثبات

بیمار رادرحالی که دروضعیت قائم ودست به سینه وباچشمان بازیا بسته قرارگرفته، بررسی می کند)

که درآن پاها همانند حالت عادی جداازهم قرارمی گیرند به جای اینکه به هم بچسبند. دروضعیت 3

،ناسازگاری بینایی وجود دارد، دراین وضعیت حتی اطلاعات بینایی صحیح نیزکمک قابل توجهی به

حفظ ایستادن ساکن نمی کند. دروضعیت 3 راهنمایی های بینایی اپتوکینتیک وfoveal درباره

موقعیت بدن درفضا نادرست است. وضعیت های 4،5و6 توالی مشابه سه وضعیت بینایی قبل رادنبال

می کنند اما سطح حمایتی نیزاطلاعات نادرستی را فراهم می کند. همانندحرکات محیط بینایی در

وضعیت 3،هنگام آزمایش دروضعیت های 4،5و6نیزحرکات نوسانی بیماردرسطح ساژیتال

(قدامی/خلفی) باعث تحریک حرکات سطح حمایتی به صورت چرخشی پیرامون یک محورموازی با

مفصل مچ پا، می شود. دراین صورت دروضعیت های 4،5و6 اطلاعات سوماتوسنسوری وحس

عمقی حذف نمی شوند، اما این اطلاعات خارج ازمحدوده کاربردی برای ثبات ایستادن قائم هستند

یعنی یک رابطه منقطع بین وضعیت بدن وزاویه مچ پاوجود دارد (این زاویه بین سطح بالایی پا

وبخش قدامی پایین ساق پاایجاد می شود). به طورتیپیک بعداز وضعیت های ساده 1و2، سه آزمایش

برای وضعیت های چالش برانگیزترانجام می شود. کارایی متوسط بیمارتحت این شرایط حسی نشان

دهنده توانایی کنترل وضعیت بیمار می باشد.

امتیازتعادل درصدی است که نشان دهنده دامنه نوسان درسطح ساژیتال برای هرآزمایش در هر

وضعیت می باشد. جزئیات محاسبه این امتیاز دراینجا سایت تهران صفیر تکرارنمی شود. بااین حال توجه به این نکته

مهم است که این امتیازبراساس یک میزان نرمال 12.5 درجه نوسان قدامی/خلفی پیرامون مفصل مچ

می باشد، که به طورتیپیک این نوسان 8 درجه به جلو و4.5 درجه به عقب می باشد. فرض شده که

این میزان نوسان برای بیماران درطول آزمون امکان پذیرمی باشد. برخی بیماران ممکن است به

علت محدودیت های فیزیکی مچ پا، یا به این علت که این میزان نوسان دربیماران باعث احساس

ثانویه آنها ازعدم تعادل وترس ازسقوط می شود، دارای این محدوده نرمال نوسان نباشند. تشخیص

بیمارانی که دارای محدوده نوسان کاهش یافته هستند، مهم می باشد. اگرمیزان نوسان به بیش از

 50%  کاهش یابد، ممکن است تفسیر نتایج بیمار نادرست باشد. شکل 20.13A یک مثال گرافیک از

معرفی این نتایج دربیماری با یافته های CDP نرمال را نشان می دهد.